Adaptacja

ADAPTACJA - Grunt to pozytywne myślenie!

Adaptacja, a więc przystosowanie się do nowego środowiska społecznego, sytuacji oraz warunków należy do tych mechanizmów, z których każdy człowiek korzysta przez całe życie. Wobec tego niezwykle ważne są pierwsze doświadczenia i kontakty dziecka z szerszym środowiskiem społecznym czyli przedszkolem.
Dla wielu dzieci pierwsze kontakty z przedszkolem są źródłem przykrych doświadczeń i napięć emocjonalnych utrudniających im przystosowanie. Aby złagodzić ból rozstania, zmniejszyć do minimum dramat dziecka, należy podjąć działania zmierzające do szybszej i łagodniejszej adaptacji. W rozmowach z dzieckiem na temat przedszkola starajmy się podkreślać jego dobre strony. Wysłuchajmy dziecko, podtrzymajmy je na duchu. Przedszkolak powinien wiedzieć, że w sytuacjach trudnych może zaufać swojej wychowawczyni tak samo jak mamie. Pamiętajmy o tym, że chodzenie do przedszkola powinno być traktowane jak normalna rzecz (tak jak mama czy tata chodzi do pracy). Rodzice powinni tu być konsekwentni, gdyż przerwanie rytmu chodzenia do przedszkola przedłuża okres adaptacji dziecka.

 

Zajęcia adaptacyjne

Zanim Przedszkole „Nad Rzeczką” stanie się ulubionym miejscem zabaw i nauki, większość Dzieci musi przejść przez trudny dla nich etap rozstania z Rodzicami i integracji z rówieśnikami w nowym otoczeniu. Jednak początki w Przedszkolu wcale nie muszą być aż takie trudne – ani dla Dziecka, ani dla jego Rodziców! Z myślą o najłagodniejszym procesie adaptacyjnym Dzieci, zapraszamy serdecznie na zajęcia adaptacyjne, które są pierwszym pełnym spotkaniem z Przedszkolem, zarówno dla Dzieci, jak i Rodziców. Organizowane przez nas spotkania adaptacyjne to przede wszystkim zabawy ogólnorozwojowe pod okiem doświadczonych Pedagogów, zajęcia umuzykalniające, artystyczne, ruchowe i plastyczne.

 

Porady na pierwsze dni

Rozmawiaj z dzieckiem o pójściu do przedszkola najlepiej kilka miesięcy wcześniej, dając mu możliwość zadawania pytań i dowiedzenia się wszystkiego co go interesuje. Pamiętaj o nie używaniu zwrotów typu „Nie bój się przedszkola, nic złego tam cię nie spotka”- dziecko od razu zaczyna się bać i domyślać, że coś złego może się tam wydarzyć!
W ten ważny dzień wyjdźcie z domu na tyle wcześnie, by po drodze do przedszkola mieć czas na rozmowę i nie poganiać malucha w zdenerwowaniu.
Nie przeciągaj pożegnania w szatni. Pomóż się dziecku rozebrać, pocałuj na do widzenia i wyjdź.
Nie zabieraj dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu. ponieważ, będzie widziało, że łzami można wszystko wymusić. To ciężkie chwile dla rodzica… ale tez czas nauki dla maluszka.
Płaczącemu brzdącowi powiedźcie, że teraz pocieszy go jego pani, ponieważ Wy musicie spieszyć się do pracy, by równie szybko wrócić po niego przed końcem przedszkolnych zajęć. Nie obiecujcie dziecku rzeczy, których nie jesteście w stanie sprostać np. że za godzinkę po niego wrócicie!
Wspomnijcie, że czekają na niego inne dzieci, które chcą się z nim pobawić i nowe zabawki.
Nie obiecuj: „jeśli pójdziesz do przedszkola, dostaniesz lalkę/auto”. Kiedy będziesz odbierać dziecko z przedszkola, możesz dać mu jakiś malutki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania.
Pamiętajcie, że w większości dzieci, gdy tylko znajdą się w sali, włączają się w zajęcia, wspólne zabawy, posiłki, rysowanie, śpiewanie, spacery- dlatego nawet przez minutę nie pamiętają o smutku.
W pierwszych dniach możesz regulować czas jego pobytu w przedszkolu wydłużając czas codziennie o określony przez ciebie okres , tak aby nie narażać dziecka na zbyt długi okres rozłąki w dniach adaptacji.
Kontroluj się, co mówisz. Zamiast: „już możemy wracać do domu, powiedz: teraz idziemy do domu”. Niby to niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk, sugeruje, że przedszkole jest dla dziecka sytuacją przymusową – drugie nie.
Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, gdyż często powoduje to niepotrzebny stres.
Jeśli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, lepiej będzie kiedy odprowadzi je tato. Rozstania z tatą są często mniej bolesne. Nawet najlepiej przygotowane do pójścia do przedszkola dzieci mogą mieć trudności adaptacyjne, przejawiające się większości przypadków płaczem, często niechęcią do jedzenia, czasami gorączką i wymiotami. Należy wtedy przyjrzeć się bacznie sobie, gdyż obawy i niepokoje członków rodziny, rodziców, dziadków i opiekunów mogą w sposób nieświadomy być przelane na dziecko i tym samym utrudnić proces adaptacji przedszkolnej.
Staraj się słuchać nauczycielki, ona wie jak pomóc Twojemu dziecku w tych pierwszych dniach. Jeśli choć niektóre z tych rad pomogą państwu w przekroczeniu progu naszego przedszkola, to będzie to nasz ogromny wspólny sukces.
Nauczyciel chętnie poinformuje rodzica o tym, jak dziecko zjadło posiłek, czy dobrze się dziś bawiło, czy wystąpiły jakieś problemy, jak sobie radzi podczas zajęć i zabaw z rówieśnikami. Na ogół po miesiącu kończy się najważniejsza część procesu adaptacyjnego. Dzieci bardziej ufnie i chętniej przekraczają już próg przedszkola, bawią się z kolegami, są radosne.